Zgodnie z chrześcijańską tradycją, przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Jego zadaniem jest, w wypadku chrztu osoby dorosłej, towarzyszenie w dochodzeniu do wiary i poznawaniu życia chrześcijańskiego; a w przypadku chrztu dziecka ma on wraz z rodzicami przedstawić dziecko do chrztu i pomagać w jego wychowaniu religijnym, tak, by prowadziło życie prawdziwie chrześcijańskie.
Chrzestnym nie może więc być każdy. Więcej, Kościół stawia osobom, które maja być chrzestnymi bardzo konkretne wymagania.
Chrzestnym może być ten, kto:
-
został wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców /opiekunów/;
2.jest katolikiem;
3. ma wymagane kwalifikacje i chce pełnić to zadanie;
4. jest wystarczająco
5. przyjął trzy sakramenty wtajemniczenia: chrzest, bierzmowanie i Eucharystię;
6. prowadzi życie zgodne z wiarą i zadaniami jakie ma pełnić;
7. prawo nie zabrania mu pełnienia zadań chrzestnego (tzn. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej);
8. nie jest ojcem
-
dojrzały do pełnienia tego zadania, to znaczy ukończył szesnaście lat;
-
ani matką dziecka /osoby przyjmującej chrzest/.
Zgodnie z tymi normami pomyłką jest wybór na chrzestnego osoby niepraktykującej, czy żyjącej w związku cywilnym lub konkubinacie (bez ślubu „kościelnego”), albo osoby jawnie występującej przeciwko prawdom wiary i moralności. Musi przecież, wraz z rodzicami dziecka, wyznać wiarę, w której dziecko ma być ochrzczone, i wyrzec się wszelkiego zła! Ma być to osoba, która żyje życiem prawdziwie chrześcijańskim: wierząca, praktykująca, najlepiej uczestnicząca czynnie w życiu wspólnoty parafialnej.
Zadaniem chrzestnego jest bowiem nie tyle „rozpieszczanie” dziecka prezentami ile wspomaganie rozwoju jego wiary. A zatem kryterium wyboru nie może być w żadnym wypadku stan posiadania majątkowego.
Powinna być to osoba bliska rodzinie dziecka, mająca z nią częste kontakty (czy może dbać o wiarę dziecka chrzestny, który widuje chrześniaka raz czy dwa razy w roku?). Chrzestny powinien również cieszyć się autorytetem, tak, by w razie potrzeby, mógł zwrócić uwagę dziecku i jego rodzicom na błędy czy braki wychowania.
To dlatego, gdy chrzestny nie jest osobiście znany proboszczowi, wymagane jest zaświadczenie z parafii zamieszkania, że jest osobą wierzącą i praktykującą.
Zgłaszając się do kancelarii parafialnej z prośbą o wystawienie zaświadczenia dla rodzica chrzestnego nie oczekujmy, że ksiądz podpisze się pod stwierdzeniem: „jest wierzącym i praktykującym katolikiem” dla osoby, która twierdzi, że uczęszcza do kościoła w innej Parafii. W takiej sytuacji dana osoba prosimy, aby po zaświadczenie zgłosiła się do Parafii, w której praktykuje. Nie wystawiamy zaświadczeń stwierdzających tylko fakt zamieszkania na terenie naszej Parafii.
