Namaszczenie chorych jest to sakrament, który udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi doświadczonemu ciężką chorobą lub starością.

W Biblii ukazany jest w liście św. Jakuba. Czytamy: „Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14-15).

Stosowny czas na przyjęcie namaszczenia chorych zachodzi wtedy, gdy wierny staje wobec niebezpieczeństwa śmierci z powodu choroby lub starości. Sakrament chorych chrześcijanin może przyjmować ile razy zostaje dotknięty ciężką chorobą; również wtedy, gdy nastąpiło nasilenie choroby.

Przygotowanie chorego i jego pokoju:
– chorego należy ubrać czysto (z wyjątkiem nagłych wypadków),
– pokój powinien być wysprzątany,
– stół nakryty białym obrusem,
– na stole powinny być: krzyż, świece (przynajmniej jedna), woda święcona na talerzu i kropidło ; tamponiki z waty + plasterek cytryny (do dokonania przez księdza lavabo po namaszczeniu), czysta woda w szklance i łyżeczka (do ewentualnego popicia przez chorego),
– radio i telewizor, a także telefony komórkowe winny być wyłączone.

Z wezwaniem kapłana nie należy czekać aż do momentu, gdy stan chorego powoduje utratę jego świadomości czy nawet przytomności.
Sakrament namaszczenia przyjmują chorzy – żywi. 
Sakramentu namaszczenia nie udziela się zmarłym!